یادداشت های زهرا ابراهیمی

نسل کُشی

یک سرباز نیروی هوایی آمریکا در مقابل سفارت اسرائیل در واشنگتن خودسوزی کرد! در همین حال، او فریاد می‌زد: "من دیگر در نسل‌کشی شریک نخواهم بود" و "فلسطین را آزاد کنید"! همین سربازانی که اسلحه به‌دست می‌گیرند و راحت آدم می‌کشند، از درون نوعی فروپاشی را تجربه می‌کنند! مظلوم‌کُشی، عملی بر خلاف فطرت انسان است و ظالم‌ترین اشخاص حتی اگر نسبت به عملکرد خویش با زبان اظهار خوشحالی کنند، اما از درون متلاشی می‌شوند.

ادامه مطلب

انگیزه

اگر هشدار دادن را سیاه‌نمایی ترجمه نمی‌کنید، به عنوان یک طلبه‌ی کوچک متذکر می‌شوم که وضعیتِ انگیزه میانِ طلاب به‌‌وضعیت هشدار نزدیک شده است. طلاب، بی‌هیچ چشم‌داشتی قدم در مسیرِ سختِ تحصیلِ علومِ الهی می‌گذارند و سال‌ها رنجِ تحصیل و تهذیب را متحمل می‌گردند و همزمان با تحصیل یا پس از اتمامِ دروس، با نیتِ الهی قدم در مسیرِ تبلیغ می‌گذارند. مسیری که نفسِ بودن در آن مساوی‌ست با تحملِ چالش‌ها و سختی‌های بسیار! اگرچه مبلغان با خدایِ خویش معامله می‌کنند؛ اما در

ادامه مطلب

بی عدالتی

به‌محضِ اینکه به افرادِ کم‌حجاب یا بدحجاب تذکر دهیم، سریع توپ را در میدانِ ارزشی‌ها می‌اندازند و می‌گویند: «بروید جلویِ اختلاس‌ها و دزدی‌ها را بگیرید. به چندتارِ مویِ ما گیر ندهید!» اگرچه کار از چند تارِ مو‌ گذشته اما نکته‌ی مهم این است که میانِ هویتِ دینی و عدالتِ اسلامی پیوندی ناگسستنی وجود دارد و آبشخورِ هر دو، ایمان به خداست. هرچقدر انسان نسبت به هویتِ دینی ( که حفظِ ظواهر اسلامی مثل حجاب هم بخشی از آن است) بیشتر توجه کند، رنگِ توجه به عدالتِ اسلامی در

ادامه مطلب

زنان علیه زنان

وقتی در رابطه‌ با حضور عفیفانهٔ زنان در اجتماع صحبت می‌شود، آنچه را پررنگ‌تر نمایش می‌دهند تأثیر این امر بر امنیت روانی و اخلاقی مردان جامعه است. درحالی‌که حضور عفیفانهٔ زن در اجتماع بیش از اینکه بخواهد امنیت مردان را تأمین کند امنیت روانی و اخلاقی سایر زنان را تأمین می‌نماید. متأسفانه، امروزه شاهد زیست غیراخلاقی برخی زنان هستیم که نمودش را هم در متن اجتماع و هم در فضای مجازی شاهدیم. زنان با ردکردن خط‌قرمزهای پوشش، رفتار، گفتار، حرکات و سکنات به جلوه‌گری

ادامه مطلب

آرزوی شهادت

رفیقم، آرزوی شهادت دارد! خیلی وقت است. بهش گفتم: اسرائیل بزند چه می‌شود؟! گفت: هیچی! راه را برای شهادتِ من باز می‌کند! نمی‌دانم تصورش از زدن و شهید شدن دقیقا چیست؟ مثلا شاید فکر می‌کند اسرائیل موشک‌هایش را دقیقا می‌ریزد رویِ سرِ مردمِ شهر و خانه‌هایشان و از قضا خانه‌ی او هم از نقشه‌ی زدنِ دشمن سهم می‌برد. بعد هم خانه می‌رود روی هوا و مجوزِ شهادت و بهشت را هم یک‌جا می‌دهند دستش و خلاص! به‌نظرم این نگاه نسبت به شهادت، نگاهِ صرفا احساسی است.

ادامه مطلب

وبلاگ های پیشنهادی